Fields Of The Nephilim

die_Kreatur

Ok, nie szkodzi. Very Happy

(Generalnie jest to jeden z TYCH zespołów, o których trudno mi powiedzieć coś z sensem od siebie bez zaczepki, więc wybaczcie chaos.)
Kocham FOTN, kocham co raz bardziej z każdym dniem odkąd zaczęłam ich słuchać dwa lata temu. Jak się ktoś mnie pyta o lubiony zespół, podaję dwa, R+ i Fields Of The Nephilim. Właściwie to już życia sobie bez FOTN nie wyobrażam. Słucham ich praktycznie każdego dnia i choć moja fascynacja rockiem gotyckim już trochę przygasła, FOTN mi się nie nudzi. Ba, im lepiej tę muzykę znam, tym bardziej ona wciąga, pobudza wyobraźnię, inspiruje... Magia.
Niedawno udało mi się nabyć brakujące mi do kompletu Earth Inferno, naprawdę piękny koncert... ale może po kolei.
Dawnrazor lubię za moc i lovecraftowską aurę niesamowitości, słuchając tego albumu zawsze mam przed oczami ponure wrzosowiska, tajemnicze kulty i Nienazwaną Grozę. Very Happy

Ogólnie ebiut jest najbardziej zanurzony w klasycznym rocku gotyckim i najbardziej piwniczno-obskurno-mroczniasty.
The Nephilim to inna para kaloszy. Jest rockowo, obłędnie i opętańczo, ale magicznie, rytualnie i mistycznie. Muzyka się ciągnie jak narkotyczny rytuał szamański i też najbardziej mi się z wszystkimi wierzeniami archaicznymi kojarzy: od okrutnych mitów o pochodzeniu człowieka i bogów, przez obrzędy magiczne różnej maści, po najdziksze koncepcje życia pozagrobowego, ale też z silnym przekonaniem, że prawdziwe bóstwa przybyły z gwiazd. Jest to chyba zresztą moja ulubiona płyta FOTN.
Elizium jest krokiem dalej, do raju, do Elizium. Mówcie sobie co chcecie, ale ja czasami (czasami? bardzo często) przy tym albumie odpływam, mam uczucie szybowania w przestworzach, wędrówki duchowej i tak dalej. I... trochę się tej muzyki boję. Serio. Mitologia Cthulhu jest makabryczna, Sumerowie też nie byli wiele lepsi, a do tego nawiązuje Elizium... Co nie zmienia faktu, że kocham tę muzykę.
Aha, spokojnie, to nie jest sekta. Naprawdę nie. Very Happy

Miałam duży problem z Mourning Sun i w sumie wciąż najsłabiej mi podchodzi, bo nie lubię "współczesnego" wygładzonego rocka gotyckiego, no ale ostatecznie się jakoś przekonałam. Osobiście kojarzy mi się z Pierwszym Kontaktem i wszystkimi teoriami spiskowymi o kosmitach pomagającym starożytnym cywilizacjom. :3
Fallen jest do kitu i nie dziwię się, że McCoy to zwalcza. Inne ich EPki miały swój niepowtarzalny klimat, zwłaszcza Burning The Fields ("Back In Gehenna"!), chociaż Returning To Gehenna też jest niczego sobie.

Catelyn

Słuchałam sobie dwóch płyt, The Nephilim i Elizium (tylko mój gópi ajpod ustawił utwory alfabetycznie, a o ile się nie mylę kolejność ma znaczenie) i mi się to podoba, a nawet bardzo. Jest w tym jakiś taki smutek i mistyka... A co tam, będę słuchać więcej.